The Turkish translation is below the page*

Hunger Experience (March 2015)

Day 1 (5 Dates)

I had difficulty falling asleep because I was hungry.

Day 2 (5 Dates)

Towards the evening, my motivation dropped a bit. Various types of food crossed my mind. I felt the first struggle and questioning of willpower. I lay down in bed, closed my eyes, and rested. I did not experience any physical discomfort throughout the day.

Day 3 (4 Dates)

I only thought about food all day. Its flavors and smells. The city exhausted me because I was outside. Besides feeling that my stomach had shrunk, there wasn't much else. My head started to ache in the evening. I took a painkiller. Then I took a shower. I lay down and listened to my body. Apart from my stomach, my mind is the only thing complaining about the situation for now.

I think the initial days pass more with the inner battles of the mind than with physical symptoms. What am I doing? Why am I doing it? Should I do it? Should I give up? These questions constantly question the will.

Day 4 (5 Dates)

I was in the Beşiktaş-Taksim area all day again. My hands have been trembling for years, but today they trembled more than the other days.

I got used to the weakness and stomach contractions. I went to a classical music concert by Lütfi Kırdar to distract myself. I shouldn't have gone. It was very tiring.

My respect for people like Mevlana and Yunus Emre, who have been told to us for years, has diminished. When I thought that these guys didn't have many foods that give orgasm to the brain like Nutella, mixed bird head bread, profiterole, wet hamburger, and many others; these people only questioned their willpower by not encountering the tastes, smells, and presence of these things several times a day and just looking at waterfalls and meadows, I got disgusted with all of them.

Day 5 (5 Dates)

Today, for the first time, I had a problem with my heartbeat. It was noon, and I had eaten one date. My heartbeats intensified. I thought it was some kind of panic attack at first. When it continued for another hour, I went to the health center on campus. The doctor listened to my heart and its surroundings with a stethoscope. He said that there was air accumulation in my stomach, which was putting pressure on my heart and causing severe rhythm disorders. At first, hearing this was nice. Seeing the reactions of my body, exploring them, that's what I was looking for anyway. But then a great fear engulfed me. Fear of death. Because I felt like I was entering a dark room I had never entered before. The end of that room could be a cliff. At that moment, I realized that I was heading towards a place where I had no idea. The doctor saying that such a heart rhythm was unlikely to cause a heart attack did not reassure me much.

There are contractions in the back of my jaw.

I struggle to drink water. It feels like my throat has narrowed.

Day 6 (4 Dates)

I woke up in the morning and noticed that my hips were in pain. It seems like my body has consumed the proteins in that area, and my muscles have melted. I feel pain when I sit down.

I remembered what the doctor told me yesterday, that I should do something like this under medical supervision. He was right. But since this is one of my first performances, I don't have any budget or support. Moreover, I thought it would be healthier to be unprepared in order to better understand what performance is. If I ever do something like this again, I'll probably do it under medical supervision.

I'm having trouble focusing.

I tried to distract my mind by masturbating. It was very difficult to get an erection, and I couldn't maintain it. I stopped without having an orgasm.

I'm not bored of dates, their taste still feels good.

My skin started to peel off. I'm applying lotion.

Sometimes I stare at a fixed spot for a long time. There were a few times when I didn't know how long I had been there.

Day 7 (4 Dates)

Today, after two days, I went to the bathroom. My stool was thick and short. Since I pay attention to my water intake, my urine maintains a healthy color.

I went to the library to distract my mind. Seeing a few friends and chatting made time pass more easily. My energy noticeably increased. In fact, on a day that I thought would be more exhausting than the previous day due to hunger, this was the liveliest day among them. I guess energy and vitality are not solely gained from food. Even in our most depleted state, if the necessary conditions are met, we can extract extraordinary energy from within us.

Towards the evening, while doing stretching exercises, I noticed that my spine has become increasingly curved. I'm walking more hunched over. I didn't expect the anatomical structure to be affected to such a noticeable extent.

What used to be a simple and bite-sized food for me, dates, I now eat slowly, carefully, and savor their taste more. I think dates will have a special place in me from now on.

Day 8 (5 Dates)

Today, while eating my second date at noon, my gums started bleeding. After a while, all of my front teeth were red.

In the evening, I went to the sports center and weighed myself. I'm about 3 kilograms lighter than nine days ago.

My hand tremors have reached a noticeable level.

During the day, I couldn't remember the names of some of my friends. When I closed my eyes and really focused and thought, I was able to remember.

In the evening, I felt dizzy and my vision went dark in the campus square. I thought I was going to faint, but it passed quickly.

Afterwards, I experienced nausea. While trying to vomit, I tasted bile in my mouth with a bitter taste.

Day 9

Due to several important reasons, I am ending my hunger experience today. I had said before that I would end it when I faint for the first time, but this time it has to be this way.

Regarding the experience of suffering, after a certain point, the hunger pain no longer increases. I'm hungry, but I'm always hungry at the same level now. I don't get hungrier as time goes on.

For the first time in days, the idea of eating food feels strange. I guess I will continue to eat dates throughout the day for a while longer.

Even with my eyes closed, I can feel that my body has undergone anatomical, biological, and psychological breakdowns compared to ten days ago. My steps have slowed down significantly.

In the past nine days, I have experienced a wide range of emotions. I discovered thoughts that I will write down when I have energy later. I can say that I have spent it productively.

As I experienced this experiment, there were many things that I liked, noticed either before or after. I can say that I have greatly expanded my limits in overcoming hunger.

I am looking forward to doing new works on performance art, I guess.

(The photo above was taken on the evening of the 9th day while I was having my first meal at Kadıköy.)

*Turkish Translation:

Açlık Deneyimi ( mart 2015 )    

Bu deneysel süreç ile;

Gün içinde sadece 3′er saat aralıklarla 1 hurma tanesi yiyerek, açlık karşısında fiziksel ve mental sınırları ölçmeye, vücudu bir bütün olarak ve parçasal anlamda tanımaya, zihnin acı ve korku ile farklı boyutlara taşınmasıyla gözün gördüğünün ötesine geçmeye ve iradeyi tanımlamaya çalıştım.

1.Gün (5 Hurma)

Aç olduğum için uykuya dalmakta zorlandım.

2. Gün (5 Hurma)

Akşam saatlerine doğru biraz motivasyonum düştü. Birçok yemek türü gözümün önünden geçti. İlk zorlanış ve irade sorgusu anını hissettim. Yatağa uzandım gözlerimi kapatıp dinlendim. Gün boyu fiziksel bir bozukluk yaşamadım.

3.Gün (4 Hurma)

Bütün gün sadece yemekleri düşündüm. Tatlarını ve kokularını. Dışarıda olduğum için şehir çok yordu. Vücudumda midemin küçüldüğünü hissetmekten başka pek bir şey yok. Akşama doğru başım ağrımaya başladı. Bir tane ağrı kesici aldım. Sonrasında duş. Uzandım ve vücudumu dinledim. Midem dışında durumdan yakınan şimdilik sadece zihnim var.  

Sanırım ilk günler fiziksel belirtilerden daha çok zihnin kendi içindeki savaşlarıyla geçiyor. Ne yapıyorum? Neden yapıyorum ? Yapmalı mıyım? Vazgeçmeli miyim? gibi iradeyi sorgulayan sorular sürekli.

4.Gün (5 Hurma)

Yine beşiktaş taksim civarındaydım tüm gün. Ellerim yıllardır titrer ama bugün diğer günlere göre daha çok titredi.

Halsizliğe ve mide çekilmesine artık alıştım. Kafa dağıtmak için Lütfi Kırdarda bi klasik müzik konserine gittim. Gitmemeliydim. Çok yordu.

Bize yıllardır anlatılan Mevlana Yunus Emre gibi adamlara duyduğum saygıda azalma var. Bu türden heriflerin zamanında, nutellanın karışık kuş başı pidenin profiterolün ıslak hamburgerin ve bunlar gibi beyne orgazm yaşatan bir çok yiyeceğin olmadığını; bu adamların gün içinde birkaç kez bunların tatlarıyla kokularıyla ve varlıklarıyla karşılaşmayıp sadece şelalelere ve kırlara bakarak bir irade sorgulamasına girdiklerini düşündükçe hepsinden soğudum.

5.Gün ( 5 Hurma)

Bugün ilk defa kalp atışlarımda sorun yaşadım. Öğle saatleriydi ve 1 hurma yemiştim. Kalp atışlarım şiddetlenmeye başladı. Panik atak tarzı bir şey sandım başta. Sonraki 1 saat devam edince kampüsteki sağlık merkezine gittim. Doktor steteskopla kalbimi ve çevresini dinledi. Midemde hava biriktiğini ve kalbime baskı yaptığı için şiddetli ritm bozukluğuna neden olduğunu söyledi. Bunu duymak ilk başta güzel geldi. vücudumun tepkilerini görmek, keşfetmek zaten aradığım şey. Ama sonra büyük bi korku sardı. Ölüm korkusu. Çünkü daha önce hiç girmediğim karanlık bi odaya giriyor gibi hissettim kendimi. O odanın sonu uçurum da olabilir. Hiç bir fikrimin olmadığı bi yere doğru gittiğimi o an anladım. Doktorun bu türden bir kalp atışının kalp krizine yol açma ihtimalinin çok düşük olduğunu söylemesi beni pek rahatlatmadı.

Çenemin arka taraflarında kasılmalar var.

Su içerken zorlanıyorum. Boğazım daralmış sanki.

6.Gün (4 Hurma)

Sabah kalktığımda kalçalarımın ağrıdığını far kettim. Sanırım o civardaki proteinleri vücudum yemiş ve kaslarım erimiş. Otururken acı çekiyorum.

Dünkü doktorun böyle bir şeyi bir doktor kontrolünde yapmam gerektiğini söylemesi geldi aklıma. Haklı. Ama bu benim ilk performanslarımdan biri olduğu için, herhangi bir bütçeye veya desteğe sahip değilim. Bunun da ötesinde, performansın ne olduğunu daha iyi anlayabilmek için sanırım hazırlıksız olmak daha sağlıklı olacak diye düşündüm. Böyle bir şeyi bir daha yaparsam doktor kontrolünde yaparım herhalde.

Odaklanmada sıkıntı çekiyorum.

Mastürbasyon yaparak  zihnimi biraz uzaklaştırmak istedim. Çok zor erekte oldum ve ereksiyonumu koruyamadım. Orgazm olamadan bıraktım.

Hurmadan sıkılmadım, tadı hala güzel geliyor.

Derimde dökülmeler başladı. Krem sürüyorum.

Bazen uzun süre sabit bir yere bakakalıyorum. Bikaç kez ne kadar süredir orda olduğumu bilemediğim oldu.

7. Gün ( 4 Hurma)

Bugün iki gün aradan sonra tuvalete gittim. Dışkım kalın ve kısaydı. Su içimine dikkat ettiğim için çişim sağlıklı rengini koruyor.

Zihnimi dağıtmak için kütüphaneye gittim. Günler sonra birkaç arkadaş görüp muhabbet edince zaman daha kolay geçti. Enerjim gözle görülür düzeyde arttı. Hatta açlıkla her gün bir önceki günden daha yorucu geçecektir diye düşünürken aralarında en canlı olduğum gün buydu. Sanırım enerji ve canlılık sadece besinlerden kazanılmıyor.En tükenmiş halimizde bile gerekli şartlar oluştuğu takdirde olağanüstü bi enerjiyi içimizde saklandığı yerden çıkartabiliyoruz.

Akşama doğru bedensel esneme hareketleri yaparken omurgamın gün geçtikçe yamulmuş olduğunu farkettim. Daha eğik yürüyorum. Anatomik yapının farkedilecek düzeyde etkileneceğini tahmin etmemiştim.

Eskiden benim için basit ve tek lokmada yenen bir şey olan hurmayı artık çok yavaş dikkatli ve tadını daha çok hissederek yiyorum. Galiba hurmanın bende özel bir yeri olacak artık.  

8.Gün (5 Hurma)

Bugün öğle vakti 2. hurmayı yerken diş etlerim kanadı. Bir süre sonra ön dişlerimin hepsi kırmızıydı.

Akşama doğru spor merkezine gidip tartıldım. 9 gün öncesinden yaklaşık 3 kilo daha azım.

El titremelerim farkedilecek düzeye geldi.

Gün içinde karşılaştığım bazı arkadaşlarımın adlarını hatırlayamadım. Gözlerimi kapatıp gerçekten odaklanmaya çalışıp düşününce hatırlayabildim.

Akşam kampüs meydanında başım döndü, gözüm karardı. Bayılacağımı düşündüm ama çabuk geçti.

Sonrasında mide bulantısı yaşadım. Kusmaya çalışırken acı tadıyla safra suyu ağzıma geldi.

9. Gün

Birkaç önemli sebepten dolayı bugün açlık deneyimimi sonlandırıyorum. Başlarken ilk bayıldığımda sonlandıracağım diyordum ama bu seferlik böyle olmak zorunda.

Acı çekme konusunda; bir yerden sonra hissedilen açlık acısı artık artmıyor. Açım, ama hep aynı düzeyde açım artık. Zaman geçtikçe daha çok acıkmıyorum.

Günler sonra ilk defa yemek yiyecek olmak garip geliyor. Sanırım bir süre daha gün içinde huma yemeye devam edeceğim.

Vücudumun 10 gün önceye göre anatomik biyolojik ve psikolojik çöküntülere uğradığını sadece gözlerimi kapattığımda bile farkediyorum. Adımlarım iyice yavaşladı.

Son 9 günde çok çeşitli duygular yaşadım. Daha sonra enerjim olduğunda kaleme alacağım düşünceler keşfettim. Verimli geçirdim diyebilirim.

Deneyimi yaşadıkça hoşuma giden bir çok şey oldu, önce veya sonra farkettiğim. Açlığın üstesinden gelebilme konusunda sınırlarımı büyük çapta genişlettiğimi söyleyebilirim. 

Performans sanatı üzerine yeni çalışmalar yapmak için sabırsızlanıyorum sanırım.

** yukarıdaki fotoğraf 9. günün akşamı ilk yemeğimi yerken çekildi.  /Kadıköy